معناشناسی اسماءالحسنی در قرآن کریم - دکتر محمّدعلی خوانین‌زاده

 | تاریخ ارسال: 1397/1/28 | 
 
عنوان کتاب: معناشناسی اسماءالحسنی در قرآن کریم
مؤلف: محمّدعلی خوانین‌زاده
(استادیار گروه آموزشی علوم قرآن و حدیث دانشگاه خوارزمی)
 

محل نشر: تهران            
ناشر: انتشارات دانشگاه امام صادق (ع)                                       
سال نشر: 1390
 
اسماءالحسنی از پربسامدترین مفاهیم قرآنی است که با تنوعی بسیار در سرتاسر قرآن به چشم می‌خورد و از همین روی، بررسی کاربرد اسماءالحسنی در قرآن کریم و توجه به تفاوت‌های آنها ارتباطی تنگاتنگ با فهم و تفسیر قرآن دارد. در تفاسیر و سایر منابع سنتی موجود بیشتر به مباحث فلسفی–کلامی مربوط به هر یک از اسماءالحسنی توجه شده و بررسی معناشناختی در این زمینه معمول نبوده است. از آنجا که پیش‌نیاز ورود به بحث، تبیین جایگاه روش تحلیل معنایی مرتبط با موضوع بویژه برای علاقه‌مندان و پژوهشگرانی است که تخصص اصلی آنان در مطالعات اسلامی و قرآنی و نه در معنا‌شناسی است، فصل اول این کتاب به معرفی اجمالی دانش معنا‌شناسی اختصاص یافته است. در فصل‌های بعدی ابتدا منابع مهمّ لغوی و تفسیری بررسی شده‌اند و در ادامه، با بهره‌گیری از روش‌های نوین معنا‌شناختی در مطالعۀ حوزه‌های معنایی، به تحلیل معنایی اسماءالحسنی و دیگر مفاهیم موجود در حوزۀ معنایی «آفرینش» در قرآن به عنوان مبنای مطالعه پرداخته شده است. در نتیجه دامنۀ کاربرد و تا حدودی بار معنایی اسماءالحسنای «خالق»، «فاطر»، «بدیع»، «بارئ» و «مصوّر» با توجه به روابط مفهومی همنشینی و جانشینی میان این اسم‌ها و دیگر مفاهیم به‌کاررفته در بافت زبانی قرآن کریم مشخص شده است.
 
 

 



CAPTCHA
دفعات مشاهده: 1294 بار   |   دفعات چاپ: 80 بار   |   دفعات ارسال به دیگران: 0 بار   |   0 نظر